Naar huis

Om kwart over 5 ging de wekker. Om kwart voor 6 zaten we in een taxi naar het vliegveld. Wat een rit! Ik ben ondertussen gewend geraakt aan taxi’s waarvan alle tellers en meters op het dashboard het niet doen en waarvan de deuren, ramen en achterklep kapot zijn en waarvan de brandstoftankdop ontbreekt en de opening naar de tank gevuld is met een opgefrommelde plastic zak. Maar een taxi waarvan de stuurkolom versleten is en waarvan de chauffeur denkt dat hij Schumacher heet was nieuw voor mij. Onze persoonlijke coureur scheurde dus met hoge snelheid (hoe hard weet ik niet gezien zijn snelheidsmeter kapot was) over het midden van een 2-baans weg. In het midden zodat hij meer ruimte had om bij te sturen als de auto naar links of rechts van zijn koers afweek. Echt sturen lukte niet. Het was meer een soort aan het stuur rukken en dan hopen dat de wagen een beetje in het midden van de weg bleef slingeren i.p.v. er naast. Ik dacht dus even dat ik Nederland niet meer zou zien. Na een half uur (maar dat voelde veeeel langer) kwamen we levend op het vliegveld aan. Om 10 voor 8 stegen we op voor een vlucht van 3 en een half uur. Rond 1 uur kwamen we (i.v.m een uur tijdsverschil en 40 minuten vertraging) aan op het vertrouwde Schiphol waar mijn vader en moeder ons opwachtten met warme winterjassen. Erg fijn!
We hebben op Schiphol gelunched (hmmm, echte Cappuccino!) en zijn daarna naar Rotterdam gereden. Thuis aangekomen hebben we onze tassen uitgepakt en daarna was het alweer tijd om te eten. Als afsluiting van onze vakantie zijn we gaan eten in een Noord Afrikaans restaurant.

Vangrails, gras en molens: Ik ben weer in Nederland