Inburgering

Als onderdeel van mijn inburgeringscursus stond vandaag trommelen op t programma. We zijn met het lokale openbaar vervoer (lees een doorgeroest nissan-busje volgepropt met bankjes), een zogenoemde Trotro, naar het culturele centrum gereden. Daar onder de palmbomen een beetje bjembee-en geleerd. De les werd wel vroegtijdig afgeblazen omdat we moesten schuilen voor de regen. Tja, dat heb je in het regenseizoen. Daarna staand in een volgepropte bus (dit keer een oude italiaanse stadsbus met alle bordjes en stopknoppen nog in het iltaliaans) weer richting het noord-oosten van Kumasi. Het laatste deel moesten we lopen door steegjes, langs een half weggespoelde, onverharde weg. Daar heb ik weer kennis mogen maken met een stel voor mij nieuwe geuren. Niet al die minder florisante geuren waren zoals je zou verwachten, afval en riool. Nee, een van de smerigste geuren was verrassend genoeg vers bereid eten. Yum, yum. Ter compensatie voor het vuil en de bijbehorende stank, zijn de mensen hier echt SUPER vriendelijk en het land zelf is prachtig! Ik val van de ene verbazing in de andere. Ik ben benieuwd wat de morgen gaat brengen...

De grote witte trommelaar