Avontuurtje bij de bron

Kokobin is een heel klein dorpje, een half uur rijden van Kumasi. Het dorpje heeft voornamelijk lemen huisjes en geen gas of water. Sommige huisjes hebben pre-paid elektriciteit. Het water wordt gehaald uit een natuurlijke bron net buiten het dorp. De omgeving is super romantisch. Glooiend woud, zover het oog kan kijken.

Yao en Marlieke gingen naar dit geboortedorp van Yao’s moeder omdat ze een vrijwilligers project zijn begonnen in het dorps-schooltje. Naast de hulp van vrijwilligers willen ze er ook een nieuw schoolgebouwtje (2 lokalen) bouwen. Daarom hadden we John, een aannemer die op de compound woont, meegenomen.

Na een kort gesprek met de erg enthousiaste headmaster van het schooltje over wat voor gebouw hij graag zou willen, vertelde hij dat hij toch eerst met de chief en dorpsoudsten in conclaaf moest voordat hij daar iets zinnigs over kon melden.
Daarom besloten wij (Yao, Marlieke, John en ik) om de bron (die schijnbaar heilig is en magische krachten bezit) te gaan bekijken. Na zo’n 10 minuten door de begroeiing te hebben gebanjerd, horen we stemmen. Het klinkt als een gebed of ritueel zoals je hier in Ghana vaak hoort. Yao wilde direct rechtsomkeert maken omdat hij bang was dat men verre van blij zou reageren als ze gestoord zouden worden in hun gebed. Wij naiefjes zien het kwaad er niet van in en lopen verder. Na een paar minuten komen we een groep verbaasde jonge mannen tegen allen met vlijmscherpe kapmessen. Wij vriendelijk lachen en snel doorlopen.
Na die groep komen we nog een groep tegen en daarna nog 1. Daarna komen we bij de bron. Een klein meertje midden in het woud. Niet erg indrukwekkend, maar best mooi.

Op de terugweg naar het dorp staan de mannen ons op te wachten. Een heethoofd onder hen gaat ontzettend tekeer tegen ons in het Twi en zwaait met zijn kapmes in het rond. John wist te vertalen dat je niet naar de heilige bron mag zonder toestemming van de chief. John en de leider discussiëren wat en het gaat er steeds verhitter aan toe. Gezien we in een dichtbegroeid oerwoud stonden tegenover een klein leger snel oververhit rakende grote negers met kapmessen begon ik hem aardig te knijpen. Op een gegeven moment weet Marlieke de heethoofd te overtuigen dat het niet onze eerste keer bij de bron was (in John en mijn geval niet helemaal waar) en dat de headmaster ons toestemming had gegeven en dat de chief ervan wist (ook niet helemaal waar). Gelukkig kalmeerde de heethoofd hierdoor en liet hij ons passeren. Achteraf bleek dat alle mannen van het dorp gezamenlijk het pad naar de bron aan het bijsnoeien waren. Vandaar de kapmessen.

Even later stonden we met de dorpsoudsten te praten over hun wensen voor het nieuwe gebouwtje en nog even later waren we weer op de terugweg naar Kumasi. De rest had het niet meer over wat er in het woud was gebeurd, maar ik was toch erg opgelucht dat dingen niet uit de hand waren gelopen.


Kids in Kokobin. Op de achtergrond het huidige schoolgebouw (1 dak en een paar stenen).