Naar het ziekenhuis om Marlieke te zien die nog zeker drie dagen daar moest blijven. Daarna langs 't vliegveld om Evys koffer op te halen om vervolgens aan de 6 uur durende reis naar Kumasi te beginnen.
De realiteit:
Naar het ziekenhuis om te horen dat Marlieke uit het ziekenhuis ontslagen is. Ze is beter verklaard, maar kan niet eens lopen door de pijn. De arts wil de anwb geen goedkeuring geven om haar naar Nederland te laten vliegen. Zonder die goedkeuring gaan ze geen noodvlucht boeken. Alle partikuliere vluchten zitten volgeboekt en al zou ze op eigen houtje naar Nederland kunnen gaan, dekt haar verzekering de kosten in Nederland niet omdat de anwb geen goedkeuring heeft gegeven. Bellen met het thuisfront en de anwb dus maar weer. De arts zegt dat Marlieke naar huis mag en best kan vliegen omdat ze last heeft van menstruatiepijnen, maar de anwb zegt dat ze 3 dagen moet wachten om te zien of het over gaat na de menstruatie (wat niet zal zijn, ze heeft de klachten al ruim voor ze ongesteld moest worden) en dus niet mag vliegen. Ze heeft teveel pijn om over de weg naar haar huis in Kumasi te gaan en de verzekering dekt maar 50 euro per dag. Veel te weinig om in Accra een hotel met roomservice te nemen. Met de handen in het haar hebben Yao en Marlieke besloten om dan maar een aftands hotelletje te nemen en zelf voor roomservice te spelen. Het ziet er nu naar uit dat we minstens tot maandag in Accra blijven.
Accra is een rare smerige stad. Door het soms open riool ruikt het er vaak naar open riool. En door afval op straat ruikt het de rest van de tijd naar een vuilnisbelt. De stoepen zitten vol diepe gaten die uit komen in het riool (NIET in vallen dus) en de straten ziten vol gewone gaten, maar dat schrikt de oude barrels van de Accraanse brokkenpiloten niet af. Die scheuren zigzaggend overal omheen. Overal uitkijken dus.
Morgen gaat Yao ons (Evy en ik) wat sights laten zien. Ben benieuwd of dat mijn eerste indruk van Accra-centrum verandert.
Yao in Accra
Geen opmerkingen:
Een reactie posten