Een mooie dag

Een mooie dag vandaag. 's-Ochtends vroeg, net na het douchen, meegedaan aan de was doen op de binnenplaats. Het was meer symbolisch, want 1 van de meiden op de compound had al aangboden mijn was te doen tegen een kleine vergoeding. Toch heb ik nog een uurtje zitten soppen in de zon. En daar heb ik een mooie uitslag op mijn armen aan overgehouden. Schijnbaar ben ik overgevoelig voor hun zeep.

Later in de ochtend zijn we met Kwabena (de broer van Adwoa) naar de markt gegaan. De markt (de grootste van west-Afrika) is een gigantische doolhof waar echt alles te koop is, als je maar weet waar je moet zoeken. Als je er doorheen loopt kun je je heel goed voorstellen hoe het er 100 jaar geleden in Nederland aan toe ging. De vleesafdeling in het bijzonder was, eh... interessant. Rij na rij met karkassen en ingewanden waar vrolijk op los gehakt werd door de diverse slagers. Nergens een koelkast, vriezer of ander houdbaarheidsverlengend apparaat te bekennen. Ook geen rvs of makkelijk schoon te houden oppervlak trouwens. Nee, alles werd bereid en gepresenteerd onder een golfplaten dakje in de brandende zon op afgeleefde houten tafeltjes. Het is bijna overbodig te melden dat ik ook daar nieuwe geuren heb ontdekt.

Na de markt hebben we de trotro terug naar de compound genomen om even een broodnodige douche te nemen en onze netste kleren aan te doen, want we waren uitgenodigd voor een bruiloft. De dochter van de oom van Adwoa ging trouwen. We waren gisteren eigenlijk al uitgenodigd voor het familiefeest, maar toen konden we niet. Vandaag dus naar de receptie. Marlieke, ik en Evy stappen de afgehuurde zaal binnen en worden meteen hartelijk ontvangen door de oom. Direct daarna worden we meegetrokken naar voren waar we geacht werden even te dansen. Dat vonden de ruim 200 familieleden en genodigden die zaten te kijken, erg vermakelijk. 3 Houterige obrunis (blanken). Gelukkig mochten we na 2 nummers gaan zitten. Promt kregen we ieder een Guinness Malt en een zakje knabbels in de hand gedrukt. Dan wat toespraken en daarna handjes schudden. We werden als een soort popsterren behandeld. Mensen die met ons op de foto wilden, mensen die mij een hand kwamen geven of even hallo kwamen zeggen. Ik moest van de oom zelfs met zijn dochter en de bruidegom op de foto. Bizar, maar ook wel erg lachen.

Kwabena op de markt