Anomabo beach

Door heel Ghana wordt je om 6.00 gewekt door het 'swoosh, swoosh' van de rieten handvegers die het erf schoon maken. Dit was vandaag niet anders. Na het ontbijt hebben Jacqueline en ik ons boeltje gepakt en zijn naar de opstapplek voor de trotro gelopen. Omdat in geen velden of wegen een trotro in zicht was, hebben we maar een taxi genomen naar het dichtstbijzijnde trotro knooppunt, net buiten Accra. Daar hebben we, dankzij wat hulp van de taxichauffeur, al snel de trotro gevonden die ons bij onze volgende bestemming af zou kunnen zetten. Namelijk het Anomabo beach resort. Een super idyllisch (lees luxe) resort met een prachtig, wit privé strand met palmbomen. Daar aangekomen bleken er amper gasten te zijn, dus voelt het strand ook echt als ons privé strand. In de middag zijn we via het strand (die voorbij het resort als openbaar toilet en vuilnisbelt wordt gebruikt) naar het nabij gelegen dorp gelopen. Ik weet niet wat er in het verleden gebeurd is met blanke toeristen daar, maar men was verre van blij ons te zien. De ouderen keken ons pissig na en de kleinsten kwamen naar ons toe met de zin: 'Obruni. Cash, cash!'. Jacqueline werd er heel erg ongemakkelijk van. We hebben dus, als echte toeristen, snel wat kiekjes gemaakt en zijn daarna vlug weer terug naar het schone, ommuurde, gepatrouilleerde, veilige resort gelopen. Maar na het arme visserdorpje gezien te hebben, voelde het resort ineens een stuk minder plezierig aan.

Ondergaande zon op Anomabo beach