Vandaag heb ik mijn visum opgehaald. Dat ging niet heel snel, maar was een stuk pijnlozer dan ik had verwacht. Binnen een half uur stond ik al weer buiten met mijn paspoort en een visum die ook echt geldig is voor de rest van mijn verblijf. Blij ben ik toen naar het nabijgelegen parkje gelopen waar een stempelmaker onder een boom zat. Na drie kwartier wachten, mocht ik mijn bestelling plaatsen. 17 stempels om de scorekaarten af te stempelen op de sportdag. Nog een half uurtje wachten tot hij klaar was met waar hij mee bezig was en toen zou hij een bonnetje voor me maken en zou ik hem een aanbetaling doen. Op dat moment kreeg hij het in zijn hoofd om een voorbeeld stempel te maken, zodat ik kon kijken of ik het goed vond zo. Ik bereidde me voor op nog een lange wacht, maar 5 minuten later had hij een prima handgesneden stempel gemaakt om me te tonen.
Donderdag zou ik ze allemaal op kunnen halen. Wederom ben ik erg benieuwd.
Het kantoor van de stempelmaker
dinsdag 13 november 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
hi Daniel,
Heb eindelijk je blog gelezen! Wow! Jaloers! Ik werk tegenwoordig bij een hele chique juwelier waar mensen van adel en nouveau-riche zegelringen laten maken. Soort van stempel, maar ietsie duurder... Jannie
ik vindt het ook geweldig! maar nu mag het weer klaar zijn. koffers pakken, en ik zie je in Paddy Murphies: "where love storries begin....."
"..where everybody knows your name. And they're always glad you came".
Pikkie nog drie-en-een-halve week volhouden. Dan doen we een Irish Red!
Jannie: Gefeliciteerd met je nieuwe werk. Staan de emigratieplannen nu in de ijkast?
Ik heb gisteravond Children in Need bekeken op BBC. Er speelde een band dat ''Kumasi''heet. Ooit van gehoord?
Nee, maar ik ken wel een stad die zo heet.
Een reactie posten